De geschiedenis van de kantoortuin: En ze leefden nog lang en gelukkig

De eerste kantoortuin, zoals we die nu nog kennen, werd in de jaren ’50 in Duitsland ontworpen. Ook in de jaren daarvoor werd er al in grote, open ruimtes gewerkt, zoals in typekamers, waar tientallen typistes in een klassikale opstelling brieven en verslagen typten, met veel kabaal op zware, zwarte typemachines. In de jaren ’70 werd het Duitse kantoortuinontwerp ook in de rest van Europa populair en in de beginjaren van dit millennium nam de kantoortuin een vlucht, toen bekende techgiganten zoals Facebook, Microsoft en Google het concept herintroduceerden. In diezelfde periode werd ‘Het Nieuwe Werken’ geïntroduceerd. Inmiddels is het ‘nieuwe werken’ allang oud nieuws. Altijd en overal bereikbaar zijn en werken in een industrieel vormgegeven ruimte met in hoogte verstelbare bureaus, stilteplekken en loungehoeken is het nieuwe normaal. En de kantoormedewerkers leefden nog lang en gelukkig! Of toch niet?

1989: Working 9 to 5

In 1989 maakte ik kennis met de kantoortuin van het ziekenfonds DNO, waar ik als 20-jarige nota’s verwerkte. Mijn werkdag begon met een berg post. Ik werkte een uurtje of 2 geconcentreerd aan het sorteren van de post, totdat de bel ging. Dan hadden we een kwartiertje pauze. Er was 1 telefoon per 4 medewerkers, dus 2 uur per dag was ik verantwoordelijk voor de telefoon. Als de post gesorteerd was moest het ingeboekt worden op een van de weinige computers. De volgende taak was het controleren en betalen van de nota’s. Om klokslag vijf uur zat de werkdag erop. Ik kan me niet herinneren dat ik ook maar de minste last had van stress.

2020: Working 24/7

Ik zoek een plekje in de kantoortuin, klap mijn laptop open en neem me voor vandaag dat artikel te schrijven, maar ik begin met het beantwoorden van 83 mailtjes, kijk daar komt er nog een binnen, dat gaat over die bijeenkomst waar ik me nog voor moet aanmelden, collega’s druppelen binnen, goedemorgen Anja, goedemorgen Piet, de telefoon gaat, afspraak plannen, appje van mijn man, de kaas is op, appje terug dat ik vanavond langs de supermarkt ga, love you, kus kus, collega vraagt of ik nog koffie wil, ja graag, even een snelle blik op facebook en die grappige herinnering van 5 jaar geleden delen met mijn moeder, waar was ik gebleven, wacht, ik ging me aanmelden voor die bijeenkomst, klik op aanmelden, klaar, even checken of er iemand gereageerd heeft op mijn oproepje op LinkedIn, terwijl ik met de oordopjes in nog een telefoongesprek beantwoord en ondertussen even gluur naar een instastory van mijn dochter, terug naar mijn mail om de afspraak uit het telefoongesprek te bevestigen, iemand nog koffie?

Afleiding spat van de schermen

Ik geloof dat het gebrek aan focus, flow en concentratie, waar zoveel mensen last van hebben, niet alleen aan de kantoortuin ligt. Het werk in 1989 was gestructureerd. Je ging pas verder met je volgende taak als je de vorige had afgerond en als het vijf uur was, was je vrij. Door alle communicatiemiddelen anno 2020 ontbreekt de structuur in een werkdag en spat de afleiding van je schermen. Tel daarbij de geluiden op van je collega’s in de kantoortuin en het feit dat je 24/7 bereikbaar bent en een burnout is gevaarlijk dichtbij.

Overleef de kantoortuin

Ik geloof dat ‘kantoormensen’ meer dan ze zelf misschien toe willen geven, behoefte hebben aan offline werken, structuur en een zekere mate van hiërarchie om de kantoortuin te overleven. Daarom ontwikkelde ik de ©Bubbelmethode. Het is geen rocketscience. Het belangrijkste is dat je volgens een strakke structuur werkt en je telefoon een dag lang uitzet. Het is mijn ervaring dat dat het beste werkt in een groep waarbij iemand de leiding neemt en de structuur bewaakt.